Medellín - in de jaren 80 onbetwist het wonderland of hel (het is maar hoe je het bekijkt) van de cocaïnehandel. Tegenwoordig een stad die je zeker niet wilt overslaan tijdens een bezoek aan Colombia. Tijdens mijn reis in Colombia heb ik vrijwilligerswerk gedaan bij een buurthuis in Medellín. Dit project is opgezet met als doel kansarme kinderen en met name alleenstaande, moeders te inspireren en voorzien van diverse educatieve programma's. Voor de kinderen staat het project vooral in het teken van het leren van de Engelse taal, computerles, lezen en schrijven, discipline en respect zodat zij productieve burgers van Colombia kunnen worden. Voor de moeders zijn er programma's waar ze alles leren over koken, manicures, naaien etc.
Onderweg naar het project
Om bij dit project te komen nemen we vanuit metrostation Acevedo de kabelbaan naar Santo Domingo, een buurt in Comuna 1. Je weet dat het arm is wanneer je de kabelbaan uitstapt en je om je heen kijkt en vervallen huizen met golfplaten ziet, huizen bij elkaar gebundeld als opbergdozen in een garagebox. We vervolgen onze weg naar het project met de bus. Deze blijkt geen dienst te hebben maar neemt ons toch mee. De buschauffeur weet dat we naar het vrijwilligerswerk gaan. Bovendien vallen we op als toerist en wil hij ons waarschijnlijk daarom ook niet laten staan.
Een beetje chaos
Na een korte rit komen we aan bij het project. Hier worden we warm verwelkomt door de kinderen. Een aantal van hen komt zich zelfs voorstellen. Heel aandoenlijk. Ik moet even wennen aan de chaos, lees: ontzettend veel kinderen die zo blij zijn dat ze vandaag weer naar het buurthuis kunnen. Met open mond bekijk ik de omgeving, zoveel armoede, onverharde wegen en veel afval op straat.
Er wordt uitgelegd wat er die dag op het programma staat. De vrijwilligers beginnen met het voorlezen aan de kinderen terwijl de moeders de lunch gaan voorbereiden. Verder wordt er die dag geschilderd, schoolspullen uitgedeeld voor het nieuwe jaar, gezamenlijk geluncht en gedanst. Wanneer je wilt komen lunchen moet je een eerder uitgedeelde bon meenemen waarop een datum staat voor de lunch. Sommige kinderen komen die dag met een bon die ze hebben bewaard van de kerstlunch. Officieel niet de bedoeling, aangezien deze aan de kerstlunch besteed had moeten worden maar toch mogen ook zij aanschuiven. Je kunt je voorstellen dat niet de gehele wijk, waar tienduizenden mensen wonen tegelijkertijd kunnen komen eten. Zo wordt er enigszins structuur in de chaos gebracht. De kinderen hebben plezier en je ziet ze oprecht genieten. Hier en daar proberen ze wat extra eten of koekjes los te peuteren. Dat lukt ze aardig aangezien het lastig is om tussen 80 kinderen onderscheid te maken wie nu wel of niets heeft gekregen.
Einde van een drukke maar leuke dag
Om 15.30 uur verlaten de moeders en kinderen inclusief vrijwilligers het buurthuis. Morgen zijn ze er weer. Dan gaan de vrijwilligers de omgeving af langs diverse scholen om ook daar nieuwe schoolspullen te doneren. Zo is elke dag anders.
Wat het project aantrekkelijk maakt is de flexibiliteit ervan. Je kunt van maandag t/m donderdag (10.00u-15.30u) vrijwilligerswerk doen. Je helpt de kinderen met leren lezen, schrijven en spelen. Daarnaast wordt er in de middag vaak Engelse les gegeven. De moeders kun je ook ondersteunen in de educatieve programma's. Het is erg aangrijpend om te zien hoe het leven in Medellín - voor helaas een groot gedeelte van de mensen - ook kan zijn. Maar er zijn ook ontzettend veel boeiende verhalen. Ik had nog uren kunnen blijven maar we moeten de wijk verlaten voor zonsondergang, morgen weer een dag!
door Ilse & Engeline | Medellín | Colombia